KADİM AĞAÇ- EBRU COŞKUN

Adem'in toprağında kök verip Tanrı ile insan arasında barışı sağlamış bir kadim ağaç; Zeytin Ağacı.

İnsanoğlu ile yaşıt!

Mucizesi kendinde gizli!

Kah bir güvercinin ağzında Nuh'a uçmuş; kah Tutankamon'un tacında motif olmuş.

Yaşayan ve yaşanan her şeye şahit olmuş.

Ağaçların kralı olmaktansa kar, kış demeden su bile içmeden "delice" yaşamayı seçmiş.

Çalıların arasına saklanmış ki gelen geçen yaralamasın kalbini!

Tek dostu varmış içini döktüğü; Karatavuk Kuşu.

Karatavuk taşırmış tohumlarını uzaklara ve böylece yeşerirmiş bir mucize daha...

...

Dibine dökülen taneleri aslında gözyaşlarıymış ve gözyaşında yaşam saklıymış!

Diğer ağaçların meyvası dalında çürürken O'nun meyvası nurlanırmış.

İlm-i Ledün şahitleri derler ki "nur" siyahmış!

O Tanrının insana armağanıymış.

Bin yıllarca hem katık hem de şifa olmuş.

Karanlığını aydınlatmış insanın!

Ama ne var ki;

O'nu dinleyen ve anlayan hiç olmamış...